Bu kapitalist batı dünyası, zulüm ve hainliğinden bile tüm insanlığa bir bayram ve kutlanabilecek eğlence üretebilir.

Bunun en açık örneği zulmü ve sömürüsü üzerine inşa ettiği DÜNYA KADINLAR GÜNÜDÜR.

Bilinçsizce bugünü kutlayan, hoplayan ve zıplayan kadınlar ve onlara hediye alma yarışına giren erkekler,  neyi niçin yaptıklarının bile farkında değiller.

Uydum kalabalığa, ve batıdan ne gelirse eyvallah kabilinden bizim gibi saftirik müslümanlar  da kuru bir taklit ve cehalet adına bu dümene ayak uydurmuş vaziyetteyiz.

Kısaca olayın hikayesi şudur;    Sene; 1857,

günlerden ; 8/ MART,

Yer;New York, Ülke ; ABD,

Mekan; Bir tekstil fabrikası.

Bu sektörde çalışan kadınlara çok düşük ücret verildiği, hem emekleri hem de zaman zaman bedenleri patronları tarafından istismar edildiği, tüm bu istismarların önüne geçilmesi ve ücretlerinin artırılması için greve girerler.

Patronları direnir, kapitalist ve sömürücü devlet ( ABD) yüzlerce polisi sevkeder, kapılar kitlenir. Fabrikada yangın çıkarılır ve maalesef içerde 120/ çalışan kadın  feci şekilde YANARAK CAN VERİR.

Onbinlerce insan tarafından cenazeler defnedilir, nümayişler yapılır.

Zaman zaman bu zulüm hatırlanır, sene-i devriyelerinde mezarlara çiçekler konur.

Tam bu olaydan 53- yıl sonra,1910- yılında DANİMARKA’nın başkenti KOPENAG’ta  toplanan

Dünya 2. Kadınlar Sosyalist Enternasyonalinde,

Alman Sosyal Demokrat Partili etkin üye CLARA ZETKİN,  “ 8- mart/1857 gününde yaşanan facianın yıl dönümlerinin ; DÜNYA KADINLAR GÜNÜ olarak kabulünü ister ve ittifakla kabul edilir.

Bolşevik ihtilalini gerçekleştiren LENİN de , 3. süMOSKOVA’da toplanan Dünya Sosyalist Kadınlar Enternasyolinde  bu tarihin 8- MART DÜNYA EMEKÇİ KADINLAR GÜNÜ olarak ilan edilmesini sağlar.

Nihayet, 16/ ARALIK-1977 günü BİRLEŞMİŞ  MİLLETLER GENEL KURULU da ,  8/ MART’ı

DÜNYA KADINLAR GÜNÜ olarak kabul eder.

Biz batıya ve değerlerine zebun olduğumuz içindir ki, daha 1921’in 8/ MartındaDünya Kadınlar Gününü kutlamaya başlamışız.

Sadece,  1980-84 arası dört yıl resmi kutlama yaptırılmamış, onun dışında 1921- 2022 arasında bir ifadeyle ; 97- yıldır, diğer bir ifadeyle de ;  101- yıldır, manasını gerekçesini bilmeden böyle bir taklidin içerisine girmiş bulunuyoruz.

1857- tarihinde kadına bir hak, özgürlük, değer, fazilet mi kazandırıldı ki biz bunu Kadınlar Günü olarak kutluyoruz?

Şayet kadınların çektiği acı üzerinden kutlayacaksak, işte müslüman Türk kadını için ;Kadınlar Günü:

18/ MART-1915…

Çanakkale’de, henüz bıyığı terlememiş kınalı on binlerce evladını o rezil müstevlilerin saldırılarına kurban veren annelerin gününü, hüznünü, daha dün Irak’ın işgalinde, Suriye’nin parçalanmasında, Filistin’de müslüman annelerin bebeleri kucaklarında doğranırken duyulmayan feryatlarını,   Bosna’da kocası ve çocukları evinde öldürülüp, en son kucağındaki bebeği dahi satırla doğranıp, köfte yapılarak ağzına konmak istenen ve ardından da tecavüze maruz bırakılan Bosnalı bacımın feryadını ve o tarihi biz kendimize anneler veya kadınlar günü diye anmaya vesile niçin sayamadık?!..

Sen kadının emeğini istismar et, bedenini açıp saçıp kullanılacak malzeme haline getir, moda adına istismar et, sahnelere  çıkar dekoltesiyle hem bedenini hem de sesini istismar et!..

Sonra kalk, kadın hakları, cinsiyet eşitliği, farklı tercihler adı altında gele gele LGBT illetine kadar bu işi getir ve adına İstanbul Sözleşmesi denecek seviyede rezilliğe alet ol ve bir yığın yasalar çıkar.

Aileyi tanımayan, mahremiyeti korumayan,  nikahlı kocasına, “ DNA testi yapıldı, bu çocuğum senden değil!..” diyebilecek kadar yüzsüzleşen, ahlaksızlaşan bir toplum oluşsun ve bunları da ekranlarda teşhire, tebliğe ve adeta meşru işlermiş gibi teşvike zemin hazırlayacaksın, sonra da aile içi şiddet, kadına şiddet gibi kavramlarla toplumu gereceksin!..

    Olmaz kardeşim olmaz!

Bu çöküşe Allah için dur demenin zamanı şimdi değilse ne zaman?!..

Aile yıkılmak üzere. Çatı çöktü, bina tümden elimizden gidiyor ve enkaz altındayız Ey Millet haberiniz olsun, bu gidiş gidiş değil.

Şimdi bakın bir yığın sağda, solda ve liberal kesimde kadın dernekleri ve bir kısım siyasetçi veya bürokrattan ne okkalı sözler dinleyeceğiz?!.. Dünya Kadınlar günüdür diye öyle mi?!..

Ve diyorum ki, bizim için kadın annedir, ninedir, bacıdır, haladır, teyzedir, eştir, kızdır, evlattır, gelindir, saygı duylan komşudur.

Ve bizim için her gün kadınlar günüdür, anneler, bacılar günüdür.

İsraf ekonomisinin bir enstrümanı olarak gün icad edilmesine şiddetle karşıyız.

Hediyeleşmek sünnettir. Ancak 120/ hanımın kanına giren ve bugün bütün dünyayı iliklerine kadar sömüren hain ve zalim Amerikanın cinayetini meşru bir işmiş gibi gösteren gün, asla hediyeleşme ve kutlama günü olmamalıdır. 

         K A D I N !…

Neslin devamı için

O bir anne, o bir eş,

İlk insanla başlayan,

O bir batmayan güneş.

O, Peygamber zevcesi,

O Nebiler annesi,

O, sevginin merkezi,

Merhamet abidesi.

O, annedir, o  kızdır,

O hala, teyze, bacı,

O, senin ya mahremin

Ve yahut bir yabancı.

Ne olursa fark etmez,

Odur Allah’ın kulu,

O, beşikte yavruya,

Gösteren doğru yolu.

O, seni ilk ninniyle

Terbiye eden ana,

O, canından can kattı

Emekler verdi sana.

İstismar edilemez,

Ne duygusu, ne teni,

Açıp hırpalanamaz

Onun nazik bedeni.

O, asla  olmamalı

Bir reklam malzemesi,

Sömürülmemelidir

Ne bedeni, ne sesi.

Üryan körpe  bedenler,

Gazetede-ekranda,

Mutlak kadın figürü,

İşlenir her reklamda.

İlaç, boya, çamaşır,

Otomobil, kozmetik,

Teşhir edilir kadın,

Bunun  neresi etik?

Anam, bacım kardeşim,

Benim gencecik kızım!

Siz kadın dernekleri,

Size var bir kaç sözüm!

Tesettürden kurtulup

Güya oldunuz özgür?

Sokağa esir olan

Nasıl olabilir; Hür?!..

Şehevi nazarlardan

Koru ses ve bedeni.

Düşün güzelliğini

Ve onu var edeni!..

  Musa Uzunkaya

36-B-Cahilye Döneminde Kadınların Durumu nasıldı.

Cahiliyye Döneminde Kadınların Halleri Şöyleydi

Cahiliyye döneminde, o dönemin enfazlahaksızlığa ve vahşiliğe maruz kalanları kadınlardı.

Daha yeni doğmuş kız çocukları ileride büyüyerek fahişe olacağı bahanesiyle diri diri toprağa gömülerek öldürülürdü,

Kadın kız çocuğu doğurursa en büyük suçu işlemiş ve öldürülme dâhil her cezayı hak etmiş olurdu.

Araplar kadını bütün kötülüklerin sebebi olan şeytan olarak görüyorlardı.

Cahiliye toplumunda görülen bu davranış Kur’ân-ı Kerîm’de net bir şekilde ortaya konulup

eleştirilmektedir: “Diri diri toprağa gömülen kıza hangi günah sebebiyle öldürüldüğü sorulduğunda…  O gün her insan, kendisi için ne hazırlamış olduğunu görecektir.”  (Tekvîr 81/8,9,14)

“Beyinsizlikleri yüzünden körü körüne çocuklarını öldürenler ve Allah’ın kendilerine verdiği nimetleri –Allah’a iftira ederek- haram sayanlar mahvolmuşlardır; onlar sapıtmışlardır, zaten doğru yolda da değillerdi.” (En’âm 6/140)

b-Kız çocuklarını diri diri toprağa gömerek öldürmelerinin bir sebebidegeçim ve rızık korkusuydu.

Kur’an-ı Kerim bu gerekçenin geçerli olmadığını belirtir:

“Geçim endişesi ile çocuklarınızın canına kıymayın. Biz onların da sizin de rızkınızı veririz. Onları öldürmek gerçekten büyük bir suçtur.” (İsra 17/31)

Fakat kendileri için kendi cariyelerini, meydana kurdukları çadırlar içerisinde para karşılığında fuhuş yaptırtıyorlardı. Fuhuş sektörü önemli bir gelir kaynağıydı.

Soylu bir çocuğa sahip olabilmek için kendi nikâhlı eşlerini günlük olarak soylu ve yakışıklı erkeklere zinaya gönderirlerdi.Kadınlar bu amaçla yataktan yatağa dolaştırılırdı.

Nikâhlı oldukları hanımlarını, parayla başkasına satılık bir eşya gibi satarlardı veya ödeyemedikleri kumar borçları karşılığın alacaklıya verirlerdi.

Kadınlarda ar, hayâ, edep, namus ve tesettür diye bir şey yoktu, dışarıdaki erkekleri cezp edebilmek için her türlü çekici kıyafeti giymekte ve hareketi yapmakta ve süslenip püslenmekte birbirleriyle yarışıyorlardı.

Kadın erkek Kâbeyi tamamen çıplak tavaf ederler ve hiç utanıp arlanmazlardı.

Yani islamın yasakladığı zinaın her şekli yukarıda zikredilen bütün cahiliye arap adetlerinde vardı.